از جنس تجربه

پسرم توی دنیا اون قدر حرفای قشنگ هست که آدم اگه صد سال هم زندگی کنه حرف خوب کم نمیاره . خوبه که آدم حرفاشو توی دهنش مزمزه کنه و اگه طعم خوبی داشت به زبون بیارشون.

اما آدمایی که فقط حرفای خوب میزنن ، آدمای جالبی نیستن. اصلا آدم نیستن عروسک سخن گو میشن.

گاهی لازمه آدم حرفای تلخ بزنه . گاهی لازمه حرفاش طعم دلخوری بده  یا طعم توقع ، درست مثل نمک که باید کم باشه تا یه غذا خوشمزه بشه. زیاد که شد . . .

از هر حرفی مهم تر حرف حقه حتی اگه به ضررت باشه. گفتن حرف حق کم کم تو رو هم حق می کنه.

عزیز مادر هر حرف حقی رو هم نباید زد . گاهی باید یه حرفایی رو توی دلت نگه داری تا سبک نشی.

مرد کوچیکم خودت رو عادت بده به فکر کردن. ذهنی که تحلیل و بررسی عادتش شد غلطاش کم میشه. هر مسئله ای رو از جهت های مختلف و از چشم آدم های مختلف نگاه کن اما در آخر برای تصمیم گیری 3تا چیزو فراموش نکن : شرع ، اخلاق و عرف.

بعد از همه اینها یه چیز یادت نره : دلت رو فراموش نکن.

امیرحسینم اینا حرفایی بود از جنس تجربه. تجربه هایی که گاه سنگین برام تموم شده. به امید اینکه تو بدون تجربه های تلخ بهشون برسی.