گنجشک لالا

بهترینم شبا وقتی چراغا رو خاموش می کنیم که بخوابیم تو میای توی بغلم و میگی : مامان ، بابا لالا ، بابا ج [جون] لالا ،مامان ج لالا ،عمه للا [زهرا] لالا ، عیی[علی] لالا . بعد همه فامیلو یکی یکی اسم میبری.بعد نوبت حیوانات مورد علاقت میرسه : هاپو لالا ،جیجو لالا ، گر[گربه] لالا ، ببعی لالا و ...

البته دو شبه روی تابت می خوابی.

همیشه وقتی می خوابی من و بابا دلمون واست تنگ میشه . 

 دو سه ماه اول که تازه زندگی مارو روشن کرده بودی سرت رو میذاشتی روی بازوی من  و با تکون و لالایی می خوابیدی.بعد از اونم جیگرمو میذاشتم روی پاهامو با لالایی خوابش می کردم. اون وقتا که توی شکم مامان بودی هرشب دستمو میذاشتم روی شکمم و واست لالایی میخوندم شما هم یه تکون میخوردی یعنی خوشت اومده.آخر همه لالایی ها هم آیه الکرسی و فالله و خیر و حافظا و ... بود.

لالایی ها خیلی زیاد بودن ولی تو دوتاشونو بیشتر دوست داشتی اینو از آرامشت ، از لبخندت ، از خوب گوش دادنت و از نگاهت میفهمیدم . اولی اینه:

سوزنم شعاع خورشید و
نَخَم رشته ی بارون
از حریر صبح روشن
می دوزم پیرهن الوون
واسه تو بچه ی شیطون
لالالالا
لالالالا
پیشونیت آینه ی روشن
دوتا چشمات،
دو تا شمعدون
بسه مهتاب تو ایوون
دیگه چشمات و بخو ابون
لالالالا
لالالالا

من هیچ وقت دلم نمیومد بهت بگم بچه شیطون پس به جاش می گفتم بچه ام ای جون.

ماه شبم ، شما لالایی مدینه رو هم خیلی دوست داشتی .

مدینه بود و غوغا بود             اسیر دیو سرما بود
محمد سر زد از مکه             که او خورشیدِ دلها بود
لا لا خورشیدِ من لا لا           گلِ امیدِ من لا لا 
 خدیجه همسرِ او بود              زنی خندان و خوش خو بود
برای شادی و غم ها              خدیجه یارِ نیکو بود
لا لا لا شادیم لا لا                غمم آزادیم لا لا
 خدا یک دخترِ زیبا              به آنها داد لا لا لا
به اسمِ فاطمه زهرا               امیدِ مادر و بابا
لا لا لا کودکم لا لا               قشنگ و کوچکم لا لا
علی دامادِ پیغمبر               برای فاطمه همسر
برای دخترِ خورشید           علی از هر کسی بهتر
چراغِ خانه ام لا لا             گلِ گلدانِ من لا لا
 علی شیرِ خدا لا لا             علی مشکل گشا لا لا
شبِ تاریک نان می برد       برای بچه ها لا لا
لا لا مشکل گشای من          گل باغِ خدای من
 حسن فرزند آنها بود           حسن مانندِ بابا بود
شهیدِ زخم دشمن شد           حسن یک کوه تنها بود
لا لا کوه بلند من               تو شیرین تر ز قند من
 علی فرزند دیگر داشت      جوانی کوه پیکر داشت
همیشه حضرت عباس        به لب نامِ برادر داشت
لا لا نازک بدن لا لا          عصای دستِ من لا لا
 گلِ پرپر حسینم کو            گلِ سرخ و گل شب بو
کنار رود و لب تشنه          تمامِ غنچه های او
لا لا لا غنچه ام لا لا         لا لا لا لا گلِ تنها
 حسین و اکبرم لا لا          علی اصغرم لا لا
کجایی عمه جان زینب      سکینه دخترم لا لا
لا لا لا لا گل لاله            نکن گریه نکن ناله
 شبی سرد است و مهتابی   چرا گریان و بی تابی
برایت قصه هم گفتم         چرا امشب نمی خوابی
لا لا لا جان من لا لا        گل باران من لا لا