گل پسر قند عسل

هوای فصل بهار همیشه آدمو هوایی می کنه. همیشه آدمو یه جوری درگیر خودش می کنه که چاره نداری غیر اینکه بزنی به کوه و دشت. امسال بهار علیرغم مشغله فراوون بابا سعید تا جایی که تونستیم از شرمندگی هوای بهاری در اومدیم. بعد از سفرهای نوروزی اواخر فروردین همراه باباجون اینا رفتیم ارسنجان. یه سفر کوتاه اما فوق العاده لذت بخش. طبیعت زیبا،هوا فرح بخش و میزبانان ما بسیار عزیز و خوش مشرب. گل گلاب مامان حسابی کیف کرد خصوصا که عرشیا جون دوست خیلی خوبی براش بود و آقا علیرضا هم حسابی هواشو داشت. یه گربه خپل هم از شب قبل مهمانشون شده بود که فک کنم بیچاره چربی خون گرفت از بس که امیر حسینو عرشیا بهش کوفته قلقلی دادن بخوره. این عکسا مربوط به طبیعت زیبای ...

تلویزیون یه برنامه خیلی جالب پخش می کرد. روی مبل نشستم و محو تلویزیون شدم. امیرحسین دوید و اومد روی پام نشست. دستاشو حلقه کرد دور گردنم و هی یه چیزی می گفت . چند ثانیه اول محو تلویزیون بودم. یهو به خودم اومدم: جانم مامان چی میگی؟ قند عسل: دوست دالم . دوست دالم. مامان زلا دوست دالم. می خواستم بخورمش.محکم بغلش کردم : جون دلم منم دوست دارم. خدایا مامان یه پسر کوچولوی شیرین و مهربون بودن چه لذتی داره.هزار هزار بار شکرت. خدایا این هدیه بهاری رو حفظ کن و دلش رو مثل بهار همیشه شاد و شادی بخش و پر طراوت قرار بده.   ...

گل پونه نعنا پونه خدای من مهربونه به من یه بچه ای داده  گل داده غنچه ای داده خیلی قشنگه پسرم زبر و زرنگ پسرم می خندونه مامانو می خندونه بابا رو وقتی با هم می خندیم شکر می کنیم خدا رو باغ بابا جون توی این فصل حسابی قشنگ شده، هر گوشش گلی نشسته و روح آدمو صفا میده. اما هیچ کدوم از گلای باغ رنگ و بوی تو رو نداشتن . فدات بشم عزیزترینم. ...

گلکم آدما وقتی کوچیکن ، وقتی ظرف دلشون کوچیکه، بدی دیگرون بهمشون میریزه. اما وقتی بزرگ میشن ، وقتی می خوان دلشونو آسمونی کنن دیگه عبور یه تیکه ابر سیاه دل آزردشون نمی کنه. الان من خوشحالم و احساس می کنم روز خوبی رو گذروندم، نه به خاطر جاهایی که رفتم ونه به خاطر کسایی که دیدم بلکه به خاطر حس خوبی که از فکر کردن به کارای امروزم بهم دست میده. خوشحالم به این خاطر که می بینم عبور تیکه های سیاه ابر غمگینم نکرده. خوشحالم چون  با وجود دیدن آدمای ناخوشایند ناخوش نشدم. خوشحالم چون می بینم دیگه بدی آدم هایی که در حقشون خوبی کردم واسم خنده دار شده. خدایا شکرت . این حس خوب رو مدیون الطاف همیشگیه تو هستم. ممنون خدا جون. پسرم، نازنینم اینا...

25 ماهگیت مبارک عسلم.باورش برام سخته ولی تو 25 ماهه شدی. ماشالا  یادم میاد یه روزی حتی نمی تونستی درست دست و پاتو تکون بدی و اون قدر کوچیک و حساس بودی که همش می ترسیدم  آسیب ببینی. هستی مامان ، تو قرار بود روز 4 اردیبهشت به دنیا بیای اما شب 2 اردیبهشت دیگه تکون نمی خوردی و ورجه وورجه نمی کردی، منم حالم خوب نبود واسه همین فرداش با مامان جون و دایی احسان و عمه الهام(دختر عمه مامان) رفتیم بیمارستان . وقتی بهم گفتن باید همون روز عمل بشم خیلی ترسیدم . بابا سعید یاسوج بود . بابا جون تهران بود . دایی احمدرضا شهرکرد سربازی بود. پدرجون ، مادر جون ،عموها و عمه هم شیراز نبودن. از فامیلای درجه یک فقط مامان جون و دایی احسان و عموصادق شیر...

یکی از فانتزیای پسر ما اینه که با یه بادکنک بازی کنه .بعد با خودکار اونو بترکونه که به قول خودش بگه : کا. بعد تکه های بادکنکو بده به بابا سعید تا ازشون توپ های کوچیک درست کنه و بعد اونا رو هم  بترکونه و بخنده.  ناز پسر ما به این پروژه میگه : پوپه کا. امروز ظهر ناغافل یکی از بادکنکا رو تروکوندن که باعث شد مامان زهرا 3 متر بپره هوا و بگه : ترسیدم. امشب وقتی پاستیل مامان باز ترتیب یه بادکنکو داد بدون معطلی گفت : مامان تسیدیم. بخورمت الهی که این قدر خوشمزه ای. پسر ما این روزاموقع خواب یه شعر جدید می خونه : گنجیشکک اشی مشی  البته با ادبیات خودش : گندیشک مشی مشی    بوم ما مشی      با میاد   ...

مامانای گل نی نی وبلاگی بیاید همه مون با هم دست به دعا برداریم و واسه یه مامان مهربون و صبور که یک سال و نیمه گل دخترشو ندیده دعا کنیم. خیلی حال بد و وضع سختیه حتی نمی تونم تصور کنم یه روز امیرحسین گلمو نبینم و صدای خنده اش رو نشنوم . خدایا به این مادر مهربون کمک کن . دخترش رو نور چشمش قرار بده و هر چه زودتر این ناز دونه رو به مامانش برسون. الهی آمین.  

چه حس زیبا و دلپذیری است وقتی کودک گرسنه ات را در آغوش می گیری و از شیره جانت به او می خورانی. شب ها که خواب شیرین ترین نعمت خداوندی است با صدای کودکانه و خواب آلودش بیدار می شوی و در آغوشت میفشاریش تا نکند گرسنگی آزارش دهد. یک ماهی می شود که دیگر این حس مادرانه را تجربه نمی کنم. سخت دلتنگ می شوم اما می دانم این بخشی از رویای بزرگ شدن توست که مادرت برایش تلاش می کند. یک روز می رسد که تو مردی مستقل و بالنده شوی ، آن روز تماشای تو بزرگترین لدت زندگی مادرت خواهد بود اما از آن لذت بخش تر مهربانی توست که مرا به یاد این روز ها بیندازد. این روز ها که گاه و بیگاه خود را در آغوشم می اندازی و دستت را دور گردنم حلقه می کنی و گونه هایم را بوسه باران....

علاقه تو گل پسر  به لپ تاپ از چهار ماهگی شروع شد. شاید باور کردنی نباشه اما هر وقت یه فشرده ساز عکس نصب کردم یه عکس از چهار ماهگیت میذارم که  پشت لپ تاپ ایستادی. هر وقت جایی کسی با لپ تاپ کار می کرد جیغ میزدی و می خواستی بپری سمتش. یه بار توی یه فروشگاه با این حرکت باعث شدی چشم یه خانمه از حدقه بزنه بیرون و بگه : ماشالا باید از این بترسه نه این طوری بپره سمتش. لازم به یاد آوریه که وقتی هنوز به دنیا نیومده بودی، دایی احسان جهاندیده! از روی تجربه به من گفت :خواهش می کنم هیچ وقت نذار بچت بفهمه لپ تاپ و موبایل چیه و میشه باهاشون بازی کرد و ما هم تمام سعیمونو کردیم ولی بی فایده بود. دیگه حالا میری از موبایل بابا واسه خودت فیلم میذاری...